Sajak

Sajak téh papalér, kaulik ku nu ngarulik, kausik ku nu usik, kasirep dina ati kabagja diri.

Sajak téh kalimah mandiri, nembres kana ati, ngulinkeun  kahirupan, nginum sarina cikahuripan.

Sajak téh ukiran Bali, meulit na ati, mawa ngumbara nyorang  alam dunya, pabeulit murilit na jajantung.

Sajak téh mekarna kembang, nyambuang ka awang-awang, ditunda na jero sukma.

Sajak  téh hirup nu hurip, ngancik na purwakanti, ngahibaran   alam dunya.

Sajak  téh  bekel  keur nu mulang, bekel hirup  ka  ahérat,  bari ngaleukeunan poékna kubur.

Sajak téh nyambuangkeun seungitna ngaran, nyambuangkeun seungitna malati, nyambuangkeun seungitna rasa, nyambuangkeun seungitna sukma, nyambuangkeun seungitna sagala rupa. 

Sajak téh eunteung. Kacana dijieun tina inten. Mun rajeun ngeunteung, nu témbong téh lain wujudna wungkul, tapi atra ka  jero-jeroning batin. 

1983-1993

  Rosyid E. Abby - kisuta.com