Rajapati Dina Pilkada

RAP sapatu dipaké, ditalian pageuh pisan. Angkeuhan ngarah teu lésot lamun keur lumpat. Jas hujan diharudumkeun, ma'lum beuki peuting hujan beuki ngagedéan. "Aing kudu hasil ngalaksanakeun tugas ieu!" gerentesna. Pedang nu salila ieu disimpen di gudang, disorén jeroeun jas. Aya geter salempang dina haténa. Teu kungsi lila manéhna muka panto, laju indit huhujanan. Imah calon korbanna nu jadi tujuan.
Di luhur, bulan teu némbongan. Iwal méga peteng pating surungkuy jiga ucing hideung nu silih udag. Najan poék, manéhna leumpang gagancangan méakeun sababaraha péngkolan. Aya kembang harepan dina jeroeun dada, imut.
Palebah tatapakan batu, aya sendal capit. "Ieu asa wawuh," ceuk manéhna, diulak-ilik imeut pisan. Laju disimpen deui dina tempatna. Kep kana tarajé, térékél manéhna naék, blus ka jero kamar. Aya nu keur saré duaan, silih tangkeup. "Demi tugas, sia kudu modar!" gorowok manéhna bari ngaheumbatkeun pedang, getih mancer maseuhan sepré. "Akaaaaaaaang...!" si awéwé ngajerit, sora pamajikan manéhna.* Irman Dimyatie-kisuta.com